I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa. (…) A kto weń wierzy, nie zawiedzie się.
SIENNA
NASZ KOŚCIÓŁ
Nasz Kościół to coś więcej niż budynek czy określona przynależność konfesyjna. To przede wszystkim wspólnota ludzi, których połączyło doświadczenie Bożej miłości – gorącej, nieograniczonej i zupełnie wyjątkowej. Miłości, która jest niezasłużonym darem. Miłości, która odnajduje człowieka niezależnie od tego, kim jest, co zrobił i jakie ma przekonania. Niektórym z nas ta Boża miłość dosłownie uratowała życie. Innym przywróciła jego właściwy sens. Dla każdego pozostaje na co dzień niewyczerpanym źródłem inspiracji, by kochać innych tak, jak ukochał nas Jezus, by ufać Bogu i chodzić Jego drogami. By nie zgubić tego, co w życiu najważniejsze. To dzięki tej milości umiemy się cieszyć z każdego kolejnego dnia, żyć w wolności i przebaczeniu.
SĄ WŚRÓD NAS
Są wśród nas biznesmeni i niedawni bezdomni. Wzorowe małżeństwa i samotni rodzice po przejściach; studenci, imigranci, emeryci. Ludzie sukcesu i ludzie po przejściach. Nie jesteśmy idealni. Nie czujemy się lepsi od innych. Tworzymy grupę osób, spośród których każda w pewnym momencie swojego życia osobiście uwierzyła w chrześcijańskie przesłanie o kochającym Bogu, i której życie od tej pory uległo zmianie. Na lepsze.
NIE CHCEMY
Nie chcemy i nawet nie potrafimy zachować tego doświadczenia tylko dla siebie. Może jesteś wierzący i po prostu szukasz ludzi, z którymi mógłbyś w nieskrępowany sposób chwalić Boga; może jesteś zagubiony i sam już nie wiesz, w co wierzyć; może uginasz się pod ciężarem winy lub niespełnienia, czujesz, że nie radzisz sobie w życiu osobistym; a może po prostu straciłeś gdzieś po drodze radość istnienia – niezależnie od Twojej sytuacji, zapraszamy Cię. Wierzymy, że znajdziesz tutaj odpowiedź na swoje pytania i rozwiązanie dla nękających Cię problemów. Jesteśmy społecznością całkowicie otwartą, a w naszej kaplicy przy ul. Siennej znajdzie się miejsce dla każdego.
Część większej całości
Jesteśmy zborem Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce. Nasz status prawny i prawa wiernych do sprawowania kultu religijnego zabezpiecza Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej. ZOBACZ AKTY PRAWNE DOTYCZĄCE KOŚCIOŁA >
HISTORIA
Gdy w 1946 roku jako młoda mężatka wyszłam kupić kartofle, pewien człowiek zapytał mnie, czy wierzę w Boga. Byłam wychowana w pobożnym domu, więc łatwo było odpowiedzieć. Zapytał też, czy wierzę Bogu, i to pytanie zapadło mi głęboko w serce. Niedługo później moja mama wyszła do lasu zbierać opał i usłyszała piękny, radosny śpiew. Od żony leśniczego dowiedziała się o spotkaniach, na których czyta się Pismo Święte, a ludzie modlą się tak, jakby Bóg był im bliski. Z pierwszego nabożeństwa zapamiętałam pieśń: „Czyś słyszał, że Kościół jest żywy, gdzie Jezus kapłanem jest sam…”. W kolejnym roku ja i moja rodzina, w sumie pięć osób, przyjęliśmy chrzest. W naszym domu odbywały się nabożeństwa, a ci, którzy się nie mieścili, słuchali przez otwarte okna. Przeżywaliśmy Boga jak w czasach Dziejów Apostolskich. To były początki dzisiejszego Zboru Stołecznego w Warszawie. Dziękuję Bogu, że ja i moje dzieci możemy Mu służyć – to już pięć pokoleń.
Alfreda Pręgowska (1925 – 2018)
Zobacz artykuł: Historia nawrócenia siostry Alfredy Pręgowskiej, opublikowana przez Studia Theologica Pentecostalia, 2, 237-255 (2018, marzec 30)Początek naszej wspólnoty sięga osobistego przeżycia Alfredy i Wiktora Pręgowskich, którzy nawrócili się do Boga w 1947 roku, a następnie doświadczyli też Chrztu Duchem Świętym.
Pełni gorliwości, dzielą się ewangelicznym przesłaniem z sąsiadami i rodziną, a domowe nabożeństwa, które odbywają się w Bukowie regularnie, przyciągają coraz więcej osób. Tak narodził się zbór, który formalnie zarejestrowano w 1953 roku w ramach Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w Polsce.
W latach 1953-56 nabożeństwa odbywają się przy ulicy Puławskiej 113, wspólnie ze zborem Kościoła Chrystusowego. Pod koniec 1956 roku, zielonoświątkowcy wracają do swojej siedziby w Bukowie, gdzie działają przez kolejnych siedemnaście lat, do końca 1973 roku. Funkcję pastora sprawuje przez ten cały czas prezb. Wiktor Pręgowski.
W marcu 1974 obowiązki pastora obejmuje prezbiter Jan Koziura, wcześniej pastor zboru w Dzierżoniowie, który po owdowieniu i zawarciu ponownego małżeństwa, przeniósł się na stałe do Warszawy. Siedziba zboru zostaje przeniesiona do domu braterstwa Koziurów w Henrykowie.
W lipcu 1979 funkcję pastora obejmuje prezb. Mieczysław Suski z Krakowa, który był również wiceprzewodniczącym Rady ZKE, zaś coraz większa grupa wierzących zaczyna gromadzić się w życzliwie udostępnionej świątyni ewangelicko-reformowanej przy Alei Solidarności (d. Leszno) w Warszawie.
Obowiązki pastora warszawskiego zboru trudno było pogodzić z faktem stałego zamieszkania w Krakowie, więc po dwóch latach pastor Suski postanawia kontynuować pracę w swoim mieście. 11 lipca 1981 pastorem zboru stołecznego zostaje prezb. Edward Czajko.
Czterdziestoosobowa wówczas społeczność przeżywa kolejną przeprowadzkę, tym razem do niewielkiej kaplicy przy ul. Zagórnej.
W nowej siedzibie zbór dynamicznie się rozwija – w ciągu roku organizowane są najpierw dwa, a potem trzy chrzty. W styczniu 1982 warszawski zbór otrzymuje państwową decyzję – zezwolenie na budowę domu zborowego. W grudniu 1984 przydzielona zostaje działka w obrębie ulic Siennej, Śliskiej i Twardej (wówczas Krajowej Rady Narodowej), w czerwcu 1985 rozpoczyna się budowa, a w październiku zostaje wmurowany akt erekcyjny. Budowie nowej siedziby towarzyszy modlitwa i zaangażowanie całej wspólnoty, a także liczne świadectwa cudownego zaopatrzenia w środki finansowe i materiały budowlane.
29 września 1989 w nowym budynku odbywa się pierwsze nabożeństwo. Budynek stał się również siedzibą Prezydium Rady Naczelnej Kościoła Zielonoświątkowego. Wciąż przybywa nowych członków kościoła, form działalności misyjnej i charytatywnej, oraz grup i wydarzeń, skupionych wokół budynku przy ul. Siennej.
21 października 2001 r. w urząd pierwszego pastora Stołecznego Zboru Zielonoświątkowego został wprowadzony prezb. Arkadiusz Kuczyński, wcześniej lider młodzieży i drugi pastor zboru. Stając na czele zboru, pastor Arek rozpoczyna współczesny rozdział Siennej – jednej z największych ewangelicznych wspólnot w Polsce, zaś pastor emeritus Edward Czajko służy nie tylko jako mentor, ale okazjonalnie posługuje również Słowem i modlitwą.
Oprac. na podstawie broszury „Kościół Zielonoświatkowy Zbór Stołeczny w Warszawie”, E. Czajko