NABOŻEŃSTWA

Zwykle półtorej godziny, podczas szczególnych uroczystości –  do dwóch godzin. Nabożeństwa okolicznościowe, np. ślubne, są krótsze.

Każde nabożeństwo wygląda nieco inaczej. Niewiele jest form liturgicznych, rzadko korzystamy z ustalonych wcześniej tekstów modlitw. Mimo to, można wyróżnić stałe elementy każdego nabożeństwa:

• Śpiewanie pieśni, czyli uwielbienie

Przez muzykę i teksty pieśni, często oparte na fragmentach Biblii, rozważamy i ogłaszamy wielkość Boga, wyrażamy swoje emocje i wspólnie wyznajemy ważne prawdy wiary. Uwielbienie prowadzi zazwyczaj zespół muzyków, a teksty pieśni wyświetlane są na ekranie.

• Modlitwa w różnych formach

Czasem modlitwę prowadzi pastor, starszy zboru, a inni w ciszy włączają się w jej treść. Czasem modlą się wszyscy na raz, swoimi słowami (modlitwa społeczna). Czasem uczestnicy nabożeństwa spontanicznie wypowiadają krótkie, indywidualne modlitwy. Jedni modlą się w ciszy, inni głośno. Niektórzy siedzą, inni klęczą lub stoją, podnoszą lub składają ręce – każda forma modlitwy, która wypływa z autentycznego przeżywania Boga i nie zakłóca porządku nabożeństwa, jest akceptowana. W modlitwach wyrażamy dziękczynienie, uwielbienie, pokutę i prośby. Osobiste prośby modlitewne można zgłaszać do punktu informacyjnego przed niedzielnym nabożeństwem lub kontaktując się z biurem kościoła.

• Kazanie (nauczanie Słowa Bożego)

Wykład w oparciu o Biblię, wygłaszany przez pastora lub kaznodzieję. Często nabożeństwo rozpoczyna się też krótkim rozważaniem biblijnym, które inspiruje do uwielbienia i modlitwy. Wiele osób, przychodząc na nabożeństwo, przynosi własny egzemplarz Pisma Świętego, by śledzić przytaczane teksty. Niektórzy robią notatki. Spotkanie ze Słowem Bożym buduje wiarę, kształtuje charakter, konfrontuje ze słabościami, daje nadzieję i siłę do zmian. Każde kazanie jest więc zadaniem, które możemy podjąć i pozwolić Bogu zmieniać swoje życie.

• Wieczerza Pańska (komunia, eucharystia)

Raz w miesiącu (na Siennej zwyczajowo w drugą niedzielę miesiąca) niedzielne nabożeństwo ma szczególny charakter i poświęcone jest wspominaniu śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. Przyjmując z wdzięcznością chleb i wino, symbole złamanego ciała i przelanej krwi Chrystusa, utożsamiamy się ze zbawczym dziełem krzyża, przeżywamy Jego realną obecność i jedność wszystkich wierzących.

Nie wierzymy natomiast, że chleb i wino przemieniają się w swej substancji w ciało i krew, ani nie uważamy, by podczas Wieczerzy ofiara krzyża była powtarzana. Wieczerza przyjmowana jest pod dwiema postaciami, ze względów higienicznych wino podajemy w indywidualnych kieliszkach.

Warunkiem przystąpienia do wieczerzy jest przynależność do wspólnoty wierzących (niekoniecznie do kościoła zielonoświątkowego), czyli przeżycie osobistego nawrócenia i chrztu w wieku świadomym. Do wieczerzy nie przystępują również osoby uporczywie trwające w grzechu, do czasu ponownego pojednania z Bogiem.

• Kolekta (zbieranie ofiar na pracę kościoła)

Ofiary zbierane przez członków społeczności pozwalają na utrzymanie budynku i pracowników etatowych, a także prowadzenie działalności ewangelizacyjnej, misyjnej i charytatywnej Kościoła. Datki są wkładane do worka i komisyjnie przeliczane przez reprezentantów zboru.

Domownicy, którzy czują się odpowiedzialni za funkcjonowanie wspólnoty, przekazują dobrowolnie co miesiąc część swoich dochodów. Zbór publikuje co roku sprawozdanie finansowe.

Goście nie są zobowiązani do składania żadnych ofiar.

•  Ogłoszenia

Istotne informacje dotyczące funkcjonowania kościoła – życie zboru nie ogranicza się tylko do niedzielnego nabożeństwa! Informacje są również przekazywane w informatorze (Zborownik), przez stronę internetową i media społecznościowe.

Inne elementy nabożeństw:

• Świadectwo – ktoś z wiernych lub zaproszony gość opowiada o Bożym działaniu w swoim życiu
• Chrzest – publiczne wyznanie wiary przez zanurzenie w wodzie. Kandydaci zgłaszają pastorowi pragnienie chrztu i uczestniczą w spotkaniach poświęconych podstawom chrześcijańskiego życia.
• Błogosławieństwo dziecka – nie praktykujemy chrztu niemowląt, ale naśladując przykład Jezusa, błogosławimy dzieci.

Nieco inaczej wyglądają nabożeństwa okolicznościowe, np. ślubne lub pogrzebowe.

Rozgość się – cieszymy się, że jesteś z nami!

Przed nabożeństwem możesz skorzystać z punktu z kawą i herbatą. W sali głównej zajmij dowolne miejsce i włącz się w przebieg nabożeństwa, o ile zechcesz. Jeśli jesteś z dziećmi, o 10:30 możesz je zaprowadzić na zajęcia szkółki niedzielnej.

W trakcie ogłoszeń staramy się przywitać gości, wręczając im pakiety powitalne – warto się zgłosić! Otrzymasz od nas informacje o pracy kościoła, egzemplarz Ewangelii i kupon na bezpłatny napój i ciastko w kawiarni (poziom -1, czynna po nabożeństwie).

Po nabożeństwie, możesz się udać do kawiarni, odwiedzić księgarnię lub bibliotekę. Jeśli masz pytania, potrzebujesz modlitwy lub chcesz się umówić na indywidualne spotkanie z pastorem, zgłoś się do kogoś z prowadzących nabożeństwo lub do biura kościoła.

Rodzice z małymi dziećmi (0-2) mogą przebywać w pokoju malucha, nazywanym „akwarium”. To pomieszczenie, wydzielone z kaplicy szybą, posiada własne głośniki i umożliwia aktywne uczestnictwo w nabożeństwie także podczas przewijania i karmienia. Rodzice czują się swobodniej, a dzieci mogą spędzić czas na zabawie. (Wejście do akwarium znajduje się po prawej stronie holu głównego, przy schodach).

Starsze dzieci o godz. 10:30 (przed kazaniem) opuszczają kaplicę i uczestniczą w zajęciach Szkółki Niedzielnej. Przez zabawy, piosenki i lekcje biblijne najmłodsi uczą się o Bogu. Zajęcia odbywają się pod opieką doświadczonych i przyjaznych katechetów. Szczegółowe informacje można uzyskać w punkcie informacyjnym przed nabożeństwem. Więcej informacji o służbie katechetycznej >

Tłumaczenie na język angielski dostępne jest podczas niedzielnych nabożeństw. Zgłoś się po zestaw słuchawkowy do punktu informacyjnego tuż przed nabożeństwem. Jeśli wolisz, możesz przynieść własne słuchawki. Prosimy o zwrot sprzętu tuż po zakończeniu nabożeństwa.

Każde środowisko posługuje się pewnym językiem, który dla innych może być niezrozumiały. Niektóre biblijne określenia też wymagają oswojenia. Staramy się nie używać dziwnych słów, ale jeśli nie rozumiesz o czym mówimy, nie bój się pytać!

Zbór (czyli zgromadzenie, wspólnota) to lokalna społeczność wierzących. To określenie przyjęte w kościołach ewangelicznych (podobnie jak parafia, gmina czy kongregacja w innych kościołach). Zborownik to potoczne określenie parafianina, członka zboru, a także nazwa gazetki informacyjnej, rozdawanej na Siennej przed niedzielnymi nabożeństwami.

Agapą nazywamy posiłek, który organizujemy wspólnie w budynku kościoła (każdy stara się coś przynieść) – podobne uczty przygotowywali pierwsi chrześcijanie. Słowo agapa odnosi się do takiej bezinteresownej, hojnej miłości do ludzi. Wszyscy są zaproszeni!

Pastor to duchowny, przywódca lokalnej wspólnoty. Jego pracę wspiera rada starszych, czyli grono doświadczonych wierzących, sprawujących opiekę duszpasterką nad zborem. Diakon lub diakonisa to osoba duchowna, która pełni funkcje pomocnicze. Lider służby to osoba odpowiedzialna za jakiś element pracy kościoła (np. duszpasterstwo młodzieży, grupę muzyczną, misję więzienną). Natomiast biskup to osoba, która reprezentuje wszystkie na danym obszarze, np. na terenie kraju.

Wielka rodzina? Jako wierzący ludzie wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami, więc często zamiast „pan” i „pani”, mówimy „brat” i „siostra”, a do osób starszych także „ciocia” i „wujek”. Nie oznacza to, że wszyscy jesteśmy ze sobą biologicznie spokrewnieni – to gest serdeczności, wskazujący, że łączy nas Jezus.

Nasz budynek nie jest jeszcze w pełni przystosowany dla osób niepełnosprawnych, ale jeśli masz problemy z samodzielnym poruszaniem się, skontaktuj się z nami i poinformuj o swoich potrzebach – nasi wolontariusze z radością Ci pomogą.

Jeśli natomiast jesteś osobą starszą, lub z innych powodów trudno Ci samodzielnie dojechać do kościoła, skontaktuj się ze służbą „Sienna po drodze” (Sławek Nowakowski, tel. 602 354 115), postaramy się pomóc.